-
1 upaprać (się)
The New English-Polish, Polish-English Kościuszko foundation dictionary > upaprać (się)
-
2 upap|rać
pf (upaprzę) Ⅰ vt pot. to smear; to muck [sth] up GB pot. [koszulę, obrus]- upaprać palce atramentem to smear one’s fingers with ink ⇒ papraćⅡ upaprać się pot. to get (oneself) mucked up a. mucky GB pot.- upaprać się w błocie to smear oneself with mud, to get oneself all muddy ⇒ paprać sięThe New English-Polish, Polish-English Kościuszko foundation dictionary > upap|rać
-
3 pap|rać
impf (paprzę) pot. Ⅰ vt 1. (brudzić) to get [sth] messy pot.- paprać sobie ręce atramentem to smear one’s hands with ink ⇒ upaprać2. (psuć) to goof US a. mess up [robotę, zadanie] ⇒ spaprać Ⅱ paprać się 1. (brudzić się) to get oneself messy pot.- paprać się błotem to get oneself muddy- paprać ręce/ubranie farbą to get paint (all) over one’s hands/clothes ⇒ upaprać się2. (męczyć się) to mess around pot. (z czymś with sth); to muck around pot. (z czymś with sth) 3. (źle się goić) [rana] to weepThe New English-Polish, Polish-English Kościuszko foundation dictionary > pap|rać
См. также в других словарях:
upaprać się — {{/stl 13}}{{stl 17}}ZOB. {{/stl 17}}{{stl 7}}paprać się I {{/stl 7}} … Langenscheidt Polski wyjaśnień
upaprać — dk IX, upapraćprzę, upapraćprzesz, upaprz, upapraćrał, upapraćany pot. «ubrudzić, powalać» Upaprać ręce atramentem, farbą. upaprać się pot. strona zwrotna czas. upaprać Dziecko upaprało się w błocie … Słownik języka polskiego
paprać się — I – upaprać się {{/stl 13}}{{stl 8}}pot. {{/stl 8}}{{stl 7}} paprać samego siebie; brudzić się : {{/stl 7}}{{stl 10}}Paprać się błotem, smarem. Upaprać się farbą. {{/stl 10}}{{stl 20}} {{/stl 20}} {{stl 20}} {{/stl 20}}paprać się II {{/stl… … Langenscheidt Polski wyjaśnień
ubabrać — dk IX, ubabraćbrzę, ubabraćbrzesz, ubabrz, ubabraćał, ubabraćany a. I, ubabraćam, ubabraćasz, ubabraćają, ubabraćaj pot. «ubrudzić, zabrudzić; upaprać» Ubabrane w glinie ręce. Ubabrać sobie buty. ubabrać się pot. «zabrudzić się; upaprać się»… … Słownik języka polskiego
oświnić — dk VIa, oświnićnię, oświnićnisz, oświń, oświnićnił, oświnićniony 1. pot. «postąpić z kimś po świńsku; oszkalować, oczernić kogoś» W rozmowie z kolegami mocno mnie oświnił i ośmieszył. 2. rzad. «ubrudzić coś; zapaskudzić» Oświnić otoczenie zabytku … Słownik języka polskiego
utaplać — dk I, utaplaćam, utaplaćasz, utaplaćają, utaplaćaj, utaplaćał, utaplaćany pot. «zabrudzić czymś; uwalać, upaprać» Utaplać nogi błotem. Ubranie utaplane farbą. utaplać się «ubrudzić się czymś; upaćkać się, usmarować się» Utaplać się jedzeniem. Już … Słownik języka polskiego
upaćkać — dk I, upaćkaćam, upaćkaćasz, upaćkaćają, upaćkaćaj, upaćkaćał, upaćkaćany pot. «ubrudzić, powalać czymś mazistym, oblepiającym; upaprać» Upaćkać buty w błocie. Ręce upaćkane gliną. upaćkać się strona zwrotna czas. upaćkać Upaćkać się farbami.… … Słownik języka polskiego
ugnoić — dk VIa, ugnoićoję, ugnoićoisz, ugnoićnój, ugnoićnoił, ugnoićnojony 1. «umazać, powalać coś gnojem» Ugnoił wóz i nie może teraz przewieźć worków ze zbożem. 2. pot. «ubrudzić, upaprać» Ugnoić kalosze błotem. 3. rzad. «użyźnić (ziemię) gnojem»… … Słownik języka polskiego
uwalać — dk I, uwalaćam, uwalaćasz, uwalaćają, uwalaćaj, uwalaćał, uwalaćany «pobrudzić, umazać czymś; upaprać» Uwalać palto błotem. Uwalać buty gliną. uwalać się strona zwrotna czas. uwalać Uwalać się w błocie, błotem … Słownik języka polskiego